γουότερ πόλο ή υδατοσφαίριση

(waterpolo).Αθλητικό παιχνίδι που παίζεται σε κολυμβητική δεξαμενή από δύο ομάδες με επτά παίκτες, που η καθεμία προσπαθεί να ρίξει την μπάλα στο τέρμα της αντίπαλης ομάδας. Νικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που στο τέλος του αγώνα κατορθώνει να παραβιάσει περισσότερες φορές το τέρμα της αντίπαλης. Κάθε παιχνίδι διαρκεί συνολικά 20 λεπτά, που διαιρούνται σε τέσσερις χρόνους των 5 λεπτών, με διαλείμματα 2 λεπτών. Το γήπεδο του γ.π. έχει διαστάσεις το πολύ 30x20 μ. Οι κατώτερες διαστάσεις είναι 20x8 μ. Το νερό πρέπει να έχει βάθος τουλάχιστον 1 μ. στους εθνικούς αγώνες και 1,80 στους διεθνείς. Ο χώρος του παιχνιδιού καθορίζεται με πλευρικές γραμμές και γραμμές τέρματος και διαιρείται σε διάφορους τομείς με τις γραμμές της μέσης του χώρου και τις γραμμές των δύο και των τεσσάρων μέτρων. Όλες αυτές οι γραμμές, όπως και η γραμμή του τέρματος, πρέπει να είναι ευδιάκριτες με κατάλληλα σήματα σε ζωηρά χρώματα, τοποθετημένα στις δύο μεγάλες πλευρές της δεξαμενής. Στο κέντρο κάθε γραμμής τέρματος είναι τοποθετημένο ένα πλαίσιο που επιπλέει, αλλά είναι σταθερό, με πλάτος 3 μ. και ύψος 90 εκ. από την επιφάνεια του νερού. Κάθε τέρμα είναι κλειστό στο πίσω μέρος με δίχτυ που στηρίζεται στις πλευρές του και στη βάση του. Οι δύο ομάδες που αγωνίζονται αποτελούνται από έναν τερματοφύλακα, τρεις παίκτες στην επίθεση και τρεις στην άμυνα, ενώ προβλέπονται επίσης τέσσερις αναπληρωματικοί. Η μπάλα, με περιφέρεια που κυμαίνεται μεταξύ 68 και 71 εκ. και βάρος μεταξύ 400 και 450 γρ., πρέπει να είναι από αδιάβροχο δέρμα ή καουτσούκ, απόλυτα σφαιρική, χωρίς καμία εξωτερική προεξοχή ή ραφή και δεν πρέπει να είναι αλειμμένη με λίπος ή άλλη ουσία. Ο διαιτητής βοηθείται στην παρακολούθηση του παιχνιδιού από δύο κριτές των τερμάτων και έναν χρονομέτρη. Οι παίκτες πετούν την μπάλα με τα χέρια τους, αλλά μπορούν να την προωθήσουν με το κεφάλι ή με το σώμα τους. Δεν επιτρέπεται να πατήσουν στον πυθμένα της δεξαμενής και δεν επιτρέπεται επίσης να εμποδίσουν το παιχνίδι των αντιπάλων με λάθη πάνω ή κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα λάθη (φάουλ) τιμωρούνται με ελεύθερα κτυπήματα ή, σε σοβαρές περιπτώσεις, με χτύπημα από απόσταση 4 μ. από το τέρμα (πέναλτι). Το γ.π. παρουσιάστηκε στη Μεγάλη Βρετανία γύρω στο 1859 και ονομαζόταν aquatic handball. Τον πρώτο τεχνικό κανονισμό του παιχνιδιού συνέταξε το 1877 ο Γουίλιαμ Γουίλσον από τη Γλασκόβη. Μερικά χρόνια αργότερα το άθλημα διαδόθηκε στη Γερμανία και από εκεί σε όλες τις βόρειες χώρες και στις χώρες που τις έβρεχε ο Δούναβης. Σήμερα περιλαμβάνεται στα ολυμπιακά αγωνίσματα. Το γ.π. τις τελευταίες δεκαετίες γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη στην Ελλάδα και οι ελληνικές ομάδες συνεχίζουν να αποσπούν σημαντικές διεθνείς διακρίσεις στο άθλημα. Στιγμιότυπο από αγώνα γουότερ πόλο.